Sjå kjelda til Diskusjon:Innføring i høgnorsk

Eg er samd i det med ''henne'' og ''honom'', men ein torde skriva at ''henne'' og ''honom'' oftare vert nytta i høgnorsk (til liks med målføri). Ein kann òg nemna at ein i høgnorsk kann nytta ''a''-mål, men det kann me laga ein bolk til sist um. -[[Brukar:SAM|SAM]] 17. juli 2007 kl. 01:52 (CEST)

: Ja, slike ting, dryftingar av bruksmåte og avbrigde, høver best sist i ei ''innføring''. [[Brukar:TH|TH]] 17. juli 2007 kl. 12:52 (CEST)

== -nn ==

Kvi hev ein tvo n-ar i ka''nn'' medan ha''n'' og de''n'' hev ein eismal n? Er ikkje detta eit symmetribrot? Eg sér at i norrøne tekster vert hannkynsordi merkte med tvo n-ar, medan hokynsordi einast hev éin. Ligg svaret her for ''han''? [[Brukar:CS|CS]] 17. desember 2010 kl. 21:04 (CET)

:Det heiter ''kunna'' : ''kann'' : ''kunde'' (norrønt ''kunni'') : (hev) ''kunne'', mao. er ''nn'' ein lekk av roti, medan den siste ''n''-en i norrønt ''hann'' er kasusending, d.e. ''kanr'' > ''kann'' (med ''nr'' > ''nn'' - jf. nom. sg. m. *''grœnR'' > ''grœnn'' 'grøn'. Mao. like lite som me lyt skriva ''grønn'' og ''vænn'' ~ ''venn'' lyt me skriva ''hann'' [[Brukar:SAM|SAM]] 18. desember 2010 kl. 09:40 (CET)

::Kva vert uttala for ord som ''grøn'', då? Syner du åt utviklingi frå frumnordisk med yvergangane ''nr'' > ''nn''?
::Dessutan: kvar kjem d-en i ''kunde'' frå, um upphavet ikkje er norrønt? [[Brukar:CS|CS]] 19. desember 2010 kl. 00:01 (CET)

:::Uttala for ''grøn'' bør jamt vera /grø:n/, d.e. med lang vokal, avdi vokalen i norrønt var lang. Uttala /grønn/, d.e. med stutt ''ø'', må vera dansk (kvifor stutt ''ø'' i dansk kann ein ikkje svara på, truleg analogisk). ''grøn'' fylgjer soleîs t.d. ''brun'' /bru:n/ el. /brù:n/ (norr. ''brúnn''), ''ful'' /fu:l/ (norr. ''fúll'') osb. Uttala av  ''lek'' (norr. ''lekr'') derimot, kann anten vera /lè:k/ el. /lèkk/, alt etter målføret, avdi vokalen (og konsonanten etter) var stutt i norrønt. No er det òg soleîs at ''n''-en i ''han'' i mitt målføre er palatal, noko me ikkje skulde venta etter skrivemåten ''-n'', berre etter ''-nn''.  Stavnaden ''hann'' torde vera like greid som ''han'', men no er det heller ikkje mange (um nokre andre enn varaord?) einstava ord som ender på -''nn'' < -''nR'' og der rotvokalen er stutt, so det er vanskeleg å jamføra

:::Yvergangen ''nr'' (eller rettare ''nR'') > ''nn'' kjem fyrst i vikingtidi. Mange runeskrifter viser -''nR''.

:::''d''-en i ''kunde'' er analogisk etter ''sende'', ''dømde'' osb. [[Brukar:SAM|SAM]] 19. desember 2010 kl. 01:26 (CET)