Skilnad mellom versjonar av «Sunnmøre (Anders Hovden)»
sInkje endringssamandrag |
Inkje endringssamandrag |
||
| (Éin mellomversjon av den same brukaren er ikkje vist) | |||
| Line 2: | Line 2: | ||
<poem> | <poem> | ||
I storm og strid | I storm og strid paa hav og land | ||
me liva lyt her vest, | me liva lyt her vest, | ||
her | her maa me herda hug og hand | ||
paa berg, i baat og brotsjøbrand | |||
til augo | til augo vaare bresst. | ||
Sjaa denne grend – eit syn aa sjaa | |||
med sumar yver bø, | med sumar yver bø, | ||
naar hav og fjordar bylgjar paa, | |||
og høgfjell skin i | og høgfjell skin i kaapa blaa | ||
med sol | med sol paa evig snø! | ||
Og gutar vaks i denne grend, | Og gutar vaks i denne grend, | ||
dei fremste soga | dei fremste soga saag, | ||
han Gange-Rolv er vide kjend, | han Gange-Rolv er vide kjend, | ||
og bjart i soga Giske stend, | og bjart i soga Giske stend, | ||
og hugs | og hugs Hjørungavaag! | ||
Og enno veks det ungdom upp | Og enno veks det ungdom upp | ||
| Line 32: | Line 32: | ||
og bylgjehesten rid. | og bylgjehesten rid. | ||
Vaar eigen heim, vaar elsk paa jord, | |||
me fagnar deg i dag! | me fagnar deg i dag! | ||
Du gamle, slitne, trugne mor, | Du gamle, slitne, trugne mor, | ||
hjaa deg, hjaa deg vaart hjarta gror | |||
til siste andedrag! | til siste andedrag! | ||
</poem> | </poem> | ||
== Sjå òg == | == Sjå òg == | ||
[[Songar og dikt]] | * [[Songar og dikt]] | ||
[[Kategori:Skaldskap]] | [[Kategori:Skaldskap]] | ||
[[Kategori:Songar av Anders Hovden som heiter Sunnmøre]] | [[Kategori:Songar av Anders Hovden som heiter Sunnmøre]] | ||
Siste versjonen frå 22. april 2023 kl. 20:34
Sunnmøre av Anders Hovden
I storm og strid paa hav og land
me liva lyt her vest,
her maa me herda hug og hand
paa berg, i baat og brotsjøbrand
til augo vaare bresst.
Sjaa denne grend – eit syn aa sjaa
med sumar yver bø,
naar hav og fjordar bylgjar paa,
og høgfjell skin i kaapa blaa
med sol paa evig snø!
Og gutar vaks i denne grend,
dei fremste soga saag,
han Gange-Rolv er vide kjend,
og bjart i soga Giske stend,
og hugs Hjørungavaag!
Og enno veks det ungdom upp
med same heilhugsdrag
og opnar seg som blom og knupp
og slær forvitne augo upp
mot ljos av alle slag.
Enn sigler vikingflotar av
no som i gamall tid
ut yver alle heimsens hav
og trassar modigt gru og grav,
og bylgjehesten rid.
Vaar eigen heim, vaar elsk paa jord,
me fagnar deg i dag!
Du gamle, slitne, trugne mor,
hjaa deg, hjaa deg vaart hjarta gror
til siste andedrag!