Framlegg til høgnorsk stavnad (ortografi)

Grunnlaget for ein høgnorsk stavnad lyt vera Norsk målsoga (G. Indrebø) (https://www.nb.no/items/229c27cd85274123b33963bffaae8e8f?page=5).

Forklaring:

• Serlege dryftingsemne er merkte med tjukk skrift
• Ikkje fullførde upplistingar av ord/uferduge gjeremål er merkte [fyll ut]

Formverk

Namnord

Hankyn

Fleirtal på -er (-jer)

1. Desse hev fleirtal på -er:

1. Ord på -nad (sg. skilnad : pl. skilnader t.d.)
2. Lån-/framandord på -a (sg. sofa : pl. sofaer t.d.)
3. Einstaka ord som grad [fyll ut]
4. Ord som:

brest, byl (vindkast), gjest, gris, kvist, led, (med)lem, lest (rommål), lit, lut, mun, (mat)rett, saud, sed (†sid), stad, styl (stylk, sjå der), ven.

Mrk. 1: Sameleis lekk, løk, verk, vev

Mrk. 2: Sameleis ibuarnamn som (sel)bygg, døl, egd (frå Agder), fyrd (frå Fjordane), ryg (rogalending), sygn (sogning), tele (teledøl), (vag)vær (frå Vågå)

Mrk. 3: døl (ikkje sj.), gris, veg hev stundom fleirtal på -ar, men ikkje tilrådeleg her.

Mrk. 4: Valfridom for hyl (pl. hyler ~ hyljar), eller berre -er?

2. Desse hev fleirtal på -jer:

bekk, belg, benk, dregg (lite anker), dreng, drykk, flekk, gong, hegg, klegg, legg, nekk (reinkalv), rygg, rykk, sekk, serk, skjeng (breid stripa), skjenk (drykk(jevaror)), sleng, stegg, streng, stylk, styng, svelg, vegg, veik, veng, øyk.

Mrk. 1: Desse hev j-innskot i sms. (drykkjevaror t.d.)

Mrk. 2: Desse hev j-innskot i fleirtal (drengjer, drykkjer t.d.)

Mrk. 3: Sg. svelg : pl. svelger i alle tydingar eller berre i tydingi 'slurk'?

Einstaka ord

• Som sg. sko (b. skoren) : pl. skor (b. skorne) gjeng ljå.

• Som sg. ting (b. tingen) : pl. ting (b. tingi) gjeng feil.

Folkenamn på -an(ar) og -ar

1. På -an(ar) (afghan(ar)):

[fyll ut]

Mrk.: Undantak for hellen(ar).

2. På -ar (anglar t.d.):

[fyll ut]

Mrk.: Undantak for sg. bulgar, ungar.

Hokyn

1. B. sg. endar på -i (saki t.d.), jf. b. pl. inkjekyn. Valfridom millom -a og -i?

2. Linne hokyn:

1. Ub. sg. endar på -a (ei vika t.d.). Valfridom millom -e og -a?
2. Pl. endar på -or (vikor t.d.). Valfridom millom -er og -or?

3. Ord på -ing (sanning t.d.) hev fleirtal på -ar.

4. Sameleis einstaka ord som: brik ((båt)rekkja), elv, erm, heid, helg, herd, kleiv, kvern, merr, mjødm, myr, møy, reim, (båt)rip, rim (fjøl i grind), røy, røyr (svange), røys, sild, spik, vik, øks, ørn, øy.

Mrk.: Sameleis 1. flis, geil, greip, grind, hind, hit (skinnsekk), sen (= sena f.), svill, øyr, (blod)år, år (i båt); sume havde alt tidleg valfri -er. Og 2. byrd, gimber, gyger, lever, never, sæter.

5. Desse hev fleirtal på -jar (hesjar t.d.): hes, il, vid (= vidja)

Mrk. 1: Sameleis dys, (kniv)egg, eng, fit, fles, kløv (klỳv?), skjel; sume av desse havde alt tidleg valfri -er. andre?

Mrk. 2: Sms. fær innskoten je (hesjestaur t.d.). Jamt?

6. Lån-/framandord på -a vert bøygde soleis:

1. ei diva : den divai (flest alle gjeng soleis)
2. ei mamma : den mamma (pl. mammor)
3. ei avis : den avisa (pl. avisor)

Mrk.: Som avis gjeng morell, [fyll ut]

Inkjekyn

1. B. pl. endar på -i (husi t.d.). Valfridom millom -a og -i?

2. Sg. barn : pl. born er eit sertilfelle (u-ljodbrigde i fleirtal). Sg. land : pl. lond, sg. vatn : pl. votn osb. er ikkje brukande.

Mogeleg uppføring i ordlista kann likevel vera:

born n. pl. born

vatn n.

†votn pl. av vatn

3. Som b. og ub. sg. auga (men sjå mrk. 3) : b. og ub. pl. augo gjeng: eista, hjarta, hyrna, noda, nyra, nysta, okla, øyra.

Mrk. 1: Desse enda i gamalnorsk på -na i gen. pl. (på -a i gen. sg. ). I sms. endar difor serleg auga og høyra på -ne (augnebil, øyrnelag t.d.), sj. nyra. Spursmålet er um det skal fastsetjast éin stavnad her.

Mrk. 2: Samansetjingsform av vindauga lyt vera vindaug. (vindaugruta t.d.)

Mrk. 3: B. sg. kann eller skal enda på -at (hjartat, jf. huset)

Mrk. 4: Hyrna kann vera hokyn. Nyra, okla kann ikkje vera hokyn.

4. Lån-/framandord på -a fær b. pl. på -ai (tema : temaet : tema : temai t.d.).

Lagord

Gradbøygjing

Lagord vert gradbøygde anten 1. arm : armare : armast eller 2. lang : lengre : lengst. Som lang gjeng:

• låg : lægre : lægst
• små : smærre : smæst
• [fyll ut]

Lagord på -en

• open : opi : ope : opne
• liten : liti : lite : småe

Mrk. 1: Er det undantak for lånord (frå tysk)?

Mrk. 2: Skal det opnast for hokyn opa?

Varaord

Personlege

• 3. sg. hankyn obj. er honom
• 3. sg. hokyn obj. er henne
• 3. pl. obj. er deim

Ubundne

hankyn	hokyn	inkjekyn	fleirtal
annan	onnor	anna	andre
einkvar ~ einkvan	eikor	eitkvart
nokon	nokor	noko	nokre
ingen	ingi	noko	ingi

Mrk.: onnor, eikor, nokor, ingi jamvel i a-mål-.

Talord

1. ein, tvo, tri, fire (†fjore), fem (†fim), seks, sju, åtte, ni(e), ti(e), elleve, tolv
2. trettan, fjortan, femtan osb.
3. tjuge
4. hundrad, tusund ~ tusen
5. fjorde (~ fjerde), sette (6.)

Gjerningsord

Ålment

1. Nemneform er -a
2. Refleksivform er -st
3. Som hjelpeverb kann stuttformene ha og la av hava og lata brukast

Linne gjerningsord

Linne gjerningsord hev tri klassor, d.e. velja-, døma- (hit høyrer duga osb.) og kasta-klassa.

[Laga eigi yversynlista: fyll ut]

1. klassa (velja)

Endingi i fortid er -de etter b d g m v og l n r, -te etter k p s t.

2. klassa (døma)

1. Endingi -de i fortid er bruka etter b d g m v, -te etter k p s t. Etter l n r kann det ymsa, men oftast -de etter r, -te etter l n.

2. Som forklara : forklarer : forklarde' : (hev) forklart gjeng 1.' klara [fyll ut] og 2. Gjerningsord på -era (studera t.d.).

3. Som meina : meiner : meinte : (hev) meint gjeng låna [fyll ut]

4. Som suga : sug : dugde : (hev) sugt gjeng duga, tora [fyll ut]

Mrk.: aga : †ager : †agde : (hev) †agt

5. Einstaka bøygjingar:

• segja : segjer : sagde : 'sagt
• hava : hev : havde : havt

Mrk. 1: Men jamt (fyre)'havde : (hev) -havt

Mrk. 2: Sup./part. havt er vanlegare enn pret. havde

Mrk. 3: ha kann brukast i samansette gjerningsord, t.d. skulde ha havt

3. klassa (kasta)

1. Bjodeform endar på -a (kasta! : kasta : kastar : kasta : (hev) kasta).
2. Som kasta gjeng lima [fyll ut]

Sterke gjerningsord

Ålment

1. Nemneform hev jamt langformer ('taka, beda osb.)
2. Gå og stå hev eigne uppføringat attåt ganga og standa
3. Sterke gjerningsord vantar ending i pres. (†-er < gn. -r)
4. Nemneformer skal ha jo og ju og ikkje y, d.e. skjota, bjoda, fljuga osb.
5. Einstaka former: gjeva (†giva)

1. Serskilde bjodeformer:

• gakk (ganga)
• statt (standa)
• haldt (halda)

2. Einstaka bøygjingar:

• sjå : sér : såg : (hev) sett
• heita : heiter : heitte : heitt

Ljodverk

Innskoten j

1. Framhald av innskoten j framfyre ing etter g og k (t.d. byggjing til byggja)

2. Innskoten j i desse hokynsordi:

bryggja, krykkja, sleggja [fyll ut]

3. Innskoten j i:

• Lagord og medord som hyggjeleg, styggjeleg, tekkjeleg [fyll ut]
• Namnord på -eri som trykkjeri [fyll ut]
• Sms. som bekkjefar [fyll ut] (eller vis til lista)
• I sms. der innskoten j i fyrstelekken er eit framhald (t.d. ynskje- til ynskja v.)
• I avl. der innskoten j i fyrstelekken er eit framhald (t.d. hengjar til hengja v.)

Stungen d

1. Refleks av stungen d vert jamt skriven, t.d. smidja f., svord n., stod f. v., tidt adv., urd f.

Mrk.: Indrebø hev supl. adj. sist for sidst. Det kann verka noko inkonsekvent, endå tilknytingi til sid- ikkje er like beint upp i dagen som til tid- for tidt.

2. Ljodsambandi dg, dk, dl, ds vert som oftast jamna til gg osb., soleis: bløgga (~ blodga), vrikka (< vridka), bryllaup (~ brudlaup), vassa (< vadsa), [fyll ut]

Merk serleg tilfelle som gnika ~ gnikka < gnidka.

3. Apokopera (eller kva me skal kalla deim) former som ski f. lyt hava sideform skida, ikkje *skid.

Einstaka ord 1

• †ord skal førast upp i ordlista
• ††ord skal ikkje førast upp i ordlista

a ~ †(†)å:

• nam- ~ ††nåm-

Mrk.: Soleis namsmann, men likevel landnåm.

• ran ~ ††rån
• dråp (ikkje drap)

Mrk.: Formene med a er frå dansk skriftmålsuttala (/a/ og /å/ vart ofte ikkje skilde i skrift).

ø ~ †au:

• løn f. ~ ††laun
• brød n. ~ †braud

i ~ e:

• frist m. ~ frest

Einstaka ord 2

• †sid sjå sed
• †vin sjå ven
• †korleides sjå korleis (men sjøleides osb.)
• koss (lite bruka) sjå korleis
• †soleies sjå soleis

Skriving av framandord

• Latin ae (~ æ) vert skriven e (d.e. president, ikkje præsident)

Mrk: Her vik stavnaden frå Indrebø.

• Latin -tion, -sion vert skriven -sjon (d.e. preposisjon, ikkje præposition)