Ljodbrigde

Ljodbrigde kallar ein eit sjølvljodskifte som ein gong i tidi er kome frå ein i (j) eller u (v) i stavingi etter. Me skil millom lint ljodbrigde (eller i-ljodbrigde) og hardt ljodbrigde.

Lint ljodbrigde fær ein når ein sjølvljod gjeng yver til ein linn sjølvljod, av di i eller j hev stade i stavingi etter.

Yversyn på i-ljodbrigde:

• a til e: val, velja; mann, menn; kald; kjelda
• å — æ: lås, læsa; våt, væta; få, fær
• ó — ø: tom, tøma; bok, bøker; stor, større
• ò — ỳ: loft, lyfta; sorg, syrgja; dott, dytta
• ú — ý: sut, syta; sur, syra; mus, myser
• ù — ỳ: stutt, stytta; ung, yngre; tunn, tynna
• au — øy: draum, drøyma; saud, søyda; dauv, døyva
• jó — ý: ljos, lysa; tjon, tyna; skjota, skyt
• jú — ý: ljuga, lyg; mjuk, mykja; sjuk, sykja

Hardt ljodbrigde fær ein når stomnsjølvljoden a gjeng yver til ò, av di u eller v hev stade i stavingi etter.

Døme: barn — born (< fn. *barna — < *bornu < *barnu)