Skilnad mellom versjonar av «Spursmål og svar»
Inkje endringssamandrag |
Inkje endringssamandrag |
||
| Line 6: | Line 6: | ||
Nei. Høgnorsken er i jamn, livande vokster. Dei nyare rettskrivingsbrigdi i den [[statsnynorsk|offisielle nynorsken]] kom ikkje som ei fylgja av ny målvokster, men av eit ynske um å laga eit nytt blandingsmål av norsk og [[norskdansk]] – «[[samnorsk]]». Då lagde dei undan det [[typeformer|samlande systemet]] Aasen bygde på då han skriftfeste norsken. Høgnorsken held fast på dette systemet, som er like dagnært og samlande no som då. | Nei. Høgnorsken er i jamn, livande vokster. Dei nyare rettskrivingsbrigdi i den [[statsnynorsk|offisielle nynorsken]] kom ikkje som ei fylgja av ny målvokster, men av eit ynske um å laga eit nytt blandingsmål av norsk og [[norskdansk]] – «[[samnorsk]]». Då lagde dei undan det [[typeformer|samlande systemet]] Aasen bygde på då han skriftfeste norsken. Høgnorsken held fast på dette systemet, som er like dagnært og samlande no som då. | ||
<hr> | |||
'''''Kvifor er det so mange rare ord i høgnorsk?''''' | |||
Norsk er eit ordrikt mål, og høgnorsken er open for dette mangfeldet. Kva ein tykkjer er rart, stend på umstende som vane, prestisje og kunnskap. Dersom ein kjenner rette [[uttala]] av eit ord skrive på høgnorsk, kann det godt henda ein varast at ein alt kjenner ordet frå eitkvart målføret – sitt eige, dessmeir. I høgnorsk er det dessutan lett å laga [[nyord]] av det lagsame måltoet. Gamalt, sa du? | |||
Versjonen frå 15. oktober 2007 kl. 18:46
Spursmål og svar um høgnorsk.
Høgnorsk vert jamt nemnt i same andedraget som Ivar Aasen og 1917-rettskrivingi; er ikkje høgnorsk eit gamaldags mål?
Nei. Høgnorsken er i jamn, livande vokster. Dei nyare rettskrivingsbrigdi i den offisielle nynorsken kom ikkje som ei fylgja av ny målvokster, men av eit ynske um å laga eit nytt blandingsmål av norsk og norskdansk – «samnorsk». Då lagde dei undan det samlande systemet Aasen bygde på då han skriftfeste norsken. Høgnorsken held fast på dette systemet, som er like dagnært og samlande no som då.
Kvifor er det so mange rare ord i høgnorsk?
Norsk er eit ordrikt mål, og høgnorsken er open for dette mangfeldet. Kva ein tykkjer er rart, stend på umstende som vane, prestisje og kunnskap. Dersom ein kjenner rette uttala av eit ord skrive på høgnorsk, kann det godt henda ein varast at ein alt kjenner ordet frå eitkvart målføret – sitt eige, dessmeir. I høgnorsk er det dessutan lett å laga nyord av det lagsame måltoet. Gamalt, sa du?