Skilnad mellom versjonar av «Sidefall»
Hopp til navigering
Hopp til søk
(→Bruk) |
(→Bruk) |
||
| Line 8: | Line 8: | ||
:Gjev ''’om Oddvar'' ein stav! | :Gjev ''’om Oddvar'' ein stav! | ||
:Dei gjekk mann av ''huse''. | :Dei gjekk mann av ''huse''. | ||
:I ''fyrstonne; i minsto''. | :I ''fyrstonne''; i ''minsto''. | ||
:Detta gjekk ''vonom'' snøggare! | |||
:Med ''blidom munne''; med ''kvitre'' hand (døme frå [[folkevisor|folkevisone]]). | :Med ''blidom munne''; med ''kvitre'' hand (døme frå [[folkevisor|folkevisone]]). | ||
Versjonen frå 5. juni 2010 kl. 08:43
Sidefall (dativ) er eit grammatiskt fall av ein namnelekk (namnord, lagord, varaord) i ei setning som syner at namnelekken hev bate av eikor gjerningi. I norsk femner sidefallet au millom anna påstadfall (lokativ), fråstadfall (ablativ) og tølefall (instrumental), oftast bunde av serskilde styreord.
Bruk
Sidefall vert no mest nytta i faste ordlag og i skaldskap, men er vanlegt i mange målføre. Døme:
- Gamle Norig, nørdst i grendom.
- Gjev ’om Oddvar ein stav!
- Dei gjekk mann av huse.
- I fyrstonne; i minsto.
- Detta gjekk vonom snøggare!
- Med blidom munne; med kvitre hand (døme frå folkevisone).