Ljodlæra

Ljodlæra åt eit mål tek fyre seg korleis ljodi i målet vert uttala (fonetikk) og kva verkan dei hev (fonologi eller fonemikk). Med i dette bilætet høyrer au tyngd og tone.

Dessutan tek den sogelege ljodlæra fyre seg korleis ljodi hev skift gjenom tidene.

Høgnorsk ljodlæra

Dagnært høgnorskt talemål byggjer på ljodi i dei nedervde norske målføri og vert difor frambore på ulik vis alt etter landslùten talaren er frå eller soknar til.

Sjølvljod

Sjølvljod i høgnorsk

	Fremre	Framvorde	Midre	Bakvorde	Bakre
Trongt	i · y ʉ u ɪ · ʏ e ø o ə ɛ · (œ) ɔ æ a
Trongvorde
Halvtrongt
Halvveges
Halvope
Openvorde
Ope

Sjølvljod i grønt er runda.

Høgnorskt mål er serleg rikt på sjølvljod. Den underliggjande bygnaden i høgnorsk hev éi trong og éi opi utgåva av i, y, e, u og o; for ø er denne skilnaden burtfallen. Dessutan kjem a, å ([ɔ]) og æ som ikkje hev dana slike par. Endeleg hev me det veike sjølvljodet [ə], schwa, som berre finst i endingar.

Sjølvljodi er anten stutte eller lange, t.d. stutt i vissa [visːa] og langt i visa [viːsa].

Vanleg uttala av høgnorsk hev noko færre sjølvljod en dei ovannemnde, med di den opne utgåva av eitt sjølvljod gjerne fell saman med den tronge utgåva av eit grannesjølvljod i mange målføre. Soleis:

open i – ì [ɪ] → [e]

open e – è [ɛ] → [æ] eller [e]

open y – ỳ [ʏ] → [ø]

open u – ù : jamt yver samanfall med trong o i [u]

open o – ò [o] → [ɔ]

Medljod

	Tvilippe-		Tannlippe-		Tann-		Attbjugt		Himne-		Bakgoms-		Uv-		Barke-
Naseljod	m		(ɱ)		n		ɳ		ɲ		ŋ
Stengeljod	p (pʰ)	b			t (tʰ)	d	ʈ (ʈʰ)	ɖ	tʲ	dʲ	k (kʰ)	g			(ʔ)
Loseljod									cç	ɟʝ
Gnikeljod (kvisleljod)			f		s	ð	ʃ		ç	ʝ					h	(ɦ)
Næmeljod (sidelagt)			ʋ		l		ɭ		j ʎ		ɣ		ʁ
Sidelagt gnikeljod					ɬ
Rulleljod Slagljod					r ɾ		ɽ

Tavla: Medljod i norskt mål. Austlege ljod i raudt, vestlege i grønt, nordlege i blått. Avbrigdeljod i (klomber). Målførelege eller alderdomlege ljod i grått.

Samlæte

Når tvo eller fleire medljod fylgjer etter einannan, innan eitt ord eller ordemillom, kann dei brigdast til eitt ljod etter faste mynster. I norsk gjeld dette serleg for ljodsamband med slagljodi [ɾ] og [ɽ] i austnorsk, som danar ulike attbjugeljod.

[ɾ] + [n] → [ɳ]

[ɾ] + [t] → [ʈ]

[ɾ] + [d] → [ɖ]

[ɾ] + [s] → [ʃ]

[ɾ] + [l] → [ɭ]

Same samlæti gjeld med [ɽ] i staden for [ɾ]. Ved ljodburtfall i medljodgruppor med tri eller fleire medljod kann au desse samlæti ovra seg: myrkt /mʏrkt/ > [mʏʈʰ]. Slikt ljodburtfall er i større mun målføredæmt.

Eit serlegt tilfelle av samlæte ved ljodburtfall er burtfall av [ə] i ord med tvostavingstone: skulen /²skʉ:ɽen/ > [²skʉ::ɳ] der [ʉ:] vert ovlang eller skift på tvo stavingar.